นักดนตรี ผู้ร่วมก่อตั้งสำนักพิมพ์ข้อมูลปฐมภูมิสตีฟภูมิใจในตัวเองที่เป็นคนนอกที่สมบูรณ์และรวบรวมพวกเราทั้งหมดเพื่อช่วยบุกประตู เขาและยูโกะรับเลี้ยงพวกเราหลายคน สอนเราในสิ่งที่เราเรียนรู้ไม่ได้ในหนังสือ: การใช้ชีวิตอย่างสุดโต่งของการใช้ชีวิตในฐานะศิลปิน นักเขียน หรือนักดนตรี ทั้งๆ ที่โลกไม่เอื้ออำนวย น้อย. ผลงานอันล้นเหลือของเขาในฐานะนักกวีซึ่งปรากฏอยู่ในสื่อสิ่งพิมพ์ขนาดเล็กหลาย
ร้อยฉบับ วันหนึ่งจะถูกรวบรวมและซึมซับ และโลก
จะได้ตระหนักถึงสิ่งที่เราทุกคนได้รู้: สตีฟถือกุญแจไปที่ประตูตลอดมา มันยากที่จะจินตนาการถึงมหานครนิวยอร์ก ดนตรีในตัวเมือง หรือบทกวี ซึ่งทั้งหมดนี้ในความคิดของฉัน เขาเปลี่ยนไปตลอดกาลโดยไม่มีเขาSteve Dalachinsky จำได้ว่าเป็นกวีและพารากอนของ New York ArtSteve Dalachinsky และ Yuko Otomo ที่มูลนิธิ Robert Rauschenberg ในนิวยอร์กแอนดรูว์ แลมเพิร์ตMatt Mottelนัก
ดนตรี ศิลปินในปี 1998 ขณะอายุ 17 ปีในอัปเปอร์เวสต์ไซด์
ฉันเริ่มซึมซับประวัติศาสตร์วัฒนธรรมใจกลางเมืองนิวยอร์กอย่างมีสติด้วยการพบกับสตีฟ ดาลาชินสกี เขากลายเป็นเพื่อนและผู้ทำงานร่วมกันของฉันตลอดชีวิต หลังจากคอนเสิร์ตจบลงและแฮงค์จบลง เราก็เดินจาก Tonic ไปที่ร้าน Spring Street บ่อยๆ เราพูดตลอดเวลาพร้อมคำวิจารณ์และการศึกษาจากเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เราเพิ่งได้ยินมา—มหาวิทยาลัยแสงจันทร์ยามค่ำคืน เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ไปตามถนนจาก
อพาร์ตเมนต์ที่สวยงามของเขา เขาเร่ขายแผ่นเสียง
และหนังสือหายาก ซึ่งเป็นความเร่งรีบบนทางเท้า ฉันอยู่ที่นั่นทุกวันเพื่อเรียนรู้และซึมซับกับเพื่อนของเขาจากดาวดวงอื่น: Rashied Ali, Tuli Kupferberg, Yuko ภรรยาของเขา ซึ่งเป็นทั้งกวีและศิลปิน Steve Dalachinsky ไม่ได้ทำปฏิกิริยาออกซิไดซ์ เขาขัดเกลาถนน NYC ให้เป็นงานศิลปะชั้นเลิศ โลกเป็นเพื่อนของเขาในขณะที่เขาลดระดับของลำดับชั้นFred MotenPoet นักทฤษฎี นักเลงดนตรีแจ๊สเขา
เป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เปิดเผยและใจกว้าง เขารัก
รัก รักดนตรี และสร้างดนตรีของเขาเองจากความรักนั้น มันจะไม่เหมือนเดิมหากปราศจากการปรากฏตัวที่ใจดีของเขาและปราศจากเสียงของเขา ซึ่งดังและโคลงสั้น ๆ และสมบูรณ์แบบ มันกะทันหัน ขาดหายไปอย่างกะทันหัน เขาอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อเล่นดนตรี และอยู่ที่นั่นเพื่อเล่นดนตรี และมันทำให้คุณสงสัยว่าดนตรีนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน คุณรู้ไหม และเมื่อมันไปจะกระจายไปที่ไหนและอย่างไรเจย์ แซนเดอร์สกร
รมการบริหารและหัวหน้าภัณฑารักษ์ของ Artists
Spaceเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรยายว่าการสูญเสีย Steve Dalachinsky มีความหมายอย่างไรต่อเพื่อนของเขาและต่อเมืองนี้ บทสนทนาของสตีฟเป็นบทสนทนาต่อเนื่องที่หยิบยกมาคืนแล้วคืนเล่า โดยเน้นที่ร่างกายทางสังคมที่ประสบกับสิ่งต่างๆ—เพลงที่มีความสุขและโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูด—ร่วมกัน การปรากฏตัวที่เด่นชัดของเขาเป็นเพียงสิ่งที่กำหนด ดังนั้นการที่เขาไม่อยู่ในตอนนี้จึงรู้สึกเหมือนเป็นความ
